In gesprek met: Bloesem UitvaartHoe vind jij de vreugde in je werk en je leven?
Deze maand sprak ik met uitvaartonderneemster Xandra Kok van Bloesem Uitvaart die nabestaanden helpt een zo persoonlijk mogelijk uitvaart te regelen.
De naam van jullie onderneming is een hele lichte, vreugdevolle naam: ‘Bloesem Uitvaart’.
Ja, die naam heeft mijn compagnon Caroline bedacht. Ik stapte bij haar in het bedrijf. Ik vind het een mooie naam. Bloesem staat voor levenskracht, en dat is wat wij door een goede uitvaart neer te zetten willen doorgeven aan de mensen: levenskracht. Dat ze goed het rouwproces in gaan. We geven de mensen in het nagesprek ook altijd bonsai bloesemzaadjes die ze zelf kunnen planten. Als symbool. Als levenskracht.
Waar word jij blij van?
Het zijn misschien een beetje de standaard dingen, maar om met mijn gezin lekker te eten en samen te zijn. Ja en van de zon. ‘s Morgens lekker buiten in de zon een kopje koffie drinken, dat kan me ook al vreugde geven. Het zit hem in de kleine dingen. Net als bij een uitvaart. Ook daar zit het in de kleine persoonlijke dingen, niet in de toeters en de bellen. Als ik een voorbeeld mag geven?
Er was een mevrouw die heel erg van het strand hield en daar altijd schelpjes zocht. Na de dienst hadden we voor iedereen een mooi Organza zakje met zo’n mooi labeltje er aan met een persoonlijke tekst die de kinderen erop hadden geschreven. In het zakje zat een van de schelpjes die ze op het strand gevonden had. En dat is zo…weet je, het hoeft niet groots te zijn. Dat is ook de reden dat Caroline en ik altijd met z’n tweeën naar het eerste gesprek gaan. Een van ons twee gaat echt de belangrijke lijnen af, je kent het, met een formulier, maar de ander luistert tussen de regels door. Om daar iets persoonlijks mee te kunnen doen.
Zijn er universele dingen die vreugde of blijdschap brengen of is dit voor iedereen persoonlijk?
Heel persoonlijk. Want zoals ik heel blij word van de zon, zijn er ongetwijfeld mensen die dat helemaal niet worden. Daarom zijn er bij elk gesprek met nabestaanden de persoonlijke dingen weer anders. Dat kan zijn van een schelpje of een vingerhoedje tot misschien wel iets groots.
Wat geeft je vreugde in je werk?
Waar ik blij van word is dat wij mensen informatie kunnen geven waardoor zij op nieuwe gedachten en ideeën kunnen komen. Veel mensen vragen ons:” Moeten we in een crematorium?” En dan is het zo fijn om ze te kunnen vertellen dat niets hoeft, dat niets ‘hoort’, dat je zelf een locatie mag kiezen. Een locatie waar mensen een mooie herinnering hebben bijvoorbeeld. Dat mensen dan helemaal ontroerd vragen:” Mag dat dan?” Dat is echt heel bijzonder. Daar word ik blij van. Dat ze iets anders mogen doen dan dat ze denken wat moet.
En het vak zelf. Het intieme. Het is en blijft zo’n bijzonder beroep. Dat je in zo’n korte tijd zo veel persoonlijke dingen van iemand hoort. Dat is echt prachtig.
Ik ben gisteren naar een nagesprek geweest. Dat doen Caroline en ik normaal gesproken samen, maar ik was op vakantie toen het gesprek gepland stond. Een hele lieve en toegankelijke vrouw waarvan haar man veel te vroeg is gestorven. Ik wilde haar toch graag nog even zien, dus ik heb gisteren alsnog een afspraak met haar gemaakt en een knuffel gegeven. Het is een bijzonder vak.
En hoe sluit je af? Hoe bewaar je afstand?
Het gaat tot nu toe op een natuurlijke manier. De magie van de ‘uitvaart-week’ is tijdens zo’n nazorg gesprek vaak weg. Dat merk je. Mensen gaan niet onder een dekentje wachten totdat jij weer langskomt, en pakken zo goed als dat gaat toch het leven weer op. We zeggen wel dat ze altijd kunnen bellen als er wat is, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd. Wat we wel doen, om symbolisch af te sluiten, is het officieel opheffen van de groepsapp. We maken een groepsapp aan bij het begingesprek en heffen het weer op bij het nagesprek. Loslaten. Dat werkt goed.
Denk je dat de toename van zachte en kleurrijke kisten, kleurrijke rouwauto’s en zachtere, ronde vormen mensen kunnen helpen bij het rouwproces?
Nou, of het in de stof zit? Ik denk het niet. Ik denk dat het in de keuze zit. Ik denk dat het belangrijk is als mensen weten dat er stoffen kisten zijn, of manden, of waden. Of dat je op kisten mag tekenen… Ik denk dat als mensen dan kiezen voor traditionele vormen en donker hout en ze weten dat het ook anders kan maar ze vinden dit gewoon mooi…dan zit je goed.
Is er een uitvaart die je begeleid hebt waaraan je met een goed gevoel aan terugdenkt?
Ja, wij hebben een uitvaart gehad van een dame in Rotterdam en zij werd de Koningin van Lombardije genoemd. Het was een pittige geëmancipeerde dame die de eerste lichting moeder-mavo had gedaan. En zij was helemaal weg van de uitvaart van Wilhelmina. Die was helemaal in het wit. Wat ze heel graag wilde was dat de hele uitvaart door vrouwen werd gedaan. Nou dat is allemaal gelukt. De dominee was een vrouw, we hadden een witte auto, de vrouwelijke draagsters waren allemaal in het wit, de kist was wit, alles was wit. Dat is zo ontzettend mooi geweest! Een vriendin van haar uit die tijd zei:” Nou hier had ze bij moeten zijn. Zo mooi!” En toch vonden de draagsters het lastig om in het wit te gaan. Jonge meiden nog. Wij hebben toen in onze kasten nog naar witte kleren gezocht, witte broeken, van alles bij elkaar gesprokkeld en meegenomen. Ze hebben zich daar omgekleed. Toch gedaan. Het was zo ontzettend mooi. Omdat echt alles wit was. Het was geweldig. De Koningin van Lombardije.
Wat heb je vandaag gedaan dat je blij maakte?
Ik heb vandaag een gesprek gehad met een jong iemand die erover denkt om uit de zorg te gaan en dit werk te gaan doen. Ik vind dat zo mooi. Dat er mensen zijn die op jonge leeftijd al denken om de uitvaart in te gaan. En dat ik ze kan enthousiasmeren. Natuurlijk heb ik haar ook verteld wat er zwaar is aan het vak; er zijn twee kanten.
Maar ik vind dit mooi. Dit zijn gesprekken die Caroline en ik aan gaan met mensen in onze omgeving. Wij willen niet gesloten zijn. De uitvaartwereld is dat wel. Iedereen houdt zijn deuren dicht. Maar wij willen delen. Wij geloven zo in onze eigen kracht en in verbinden en daar is dit een mooi voorbeeld van.
Dat is iets wat ik vandaag heb gedaan en waar ik blij van word.
“Zo goed mogelijk online vindbaar zijn voor klanten, een uitdaging die Ewoud keer op keer aangaat. Met ruim 10 jaar ervaring weet hij inmiddels perfect hoe hij dit moet bereiken. “Er liggen nog zoveel mooie kansen voor de uitvaartbranche op online gebied.” – Ewoud Smedinga, online marketeer
Heeft u hulp nodig? Stel uw vraag.